Ik wil het met je hebben over het fenomeen Echte Mannen. De laatste tijd vraag ik me steeds vaker af: Is dit nu wat onze vrouwen willen? Echte mannen? Zoals onze vaders dat misschien waren: met een baan. En met aanzien. Waarvoor ze zich ’s ochtends in alle vroegte in het pak hesen en daarna onmiddellijk de deur uit moesten. Het liefst nog voordat hun kinderen wakker werden. Daarmee ontsnappend aan het –in hun ogen vernederende- ochtendritueel van boterhammen smeren, snotneuzen afvegen, verloren schoenen zoeken en zorgen dat die gesmeerde boterhammen ook weer in de juiste schooltas belandden. Dan de hele dag hard werken en natuurlijk pas thuiskomen als het eten al op tafel staat. Zwijgend aan tafel plaatsnemen, vorsend om zich heen kijken en daarmee vooral het signaal afgeven dat hij, die echte man, hard gewerkt heeft en nu even rustig van het eten wil genieten. Zíjn eten.

En dit soort mannen zijn natuurlijk niet ‘metro’, nee, dit zijn recht-door-zee ouderwetse hetero mannen. Je zult hen niet aantreffen met een stofzuiger of poetsdoek in het weekend of op hun parttime dag (die ze overigens niet eens hebben, echte mannen werken full time en het liefst nog meer). Dodelijk voor hun masculiene imago. Toilet schoonmaken of de was doen? No-go area’s voor deze echte mannen. Plassen doen ze trouwens bij voorkeur staand.

De echte man houdt zich bij voorkeur verre van alle taken waar een huishoudelijk luchtje aan zit. Waar een zweem van vrouwelijkheid aan verbonden is. Die zelfde vrouwelijkheid waarvan wij sinds het begin van dit millennium toch zeiden dat het goed was dat mannen die kant van zich zelf wat meer durfden te laten zien.

Dus is dat wat vrouwen willen? Onze vrouwen. Die de afgelopen jaren steeds meer carrière zijn gaan maken. Steeds minder de verleiding van macht boven de liefde en zorg voor het huishouden lijken te willen weerstaan. Die steeds meer hun mannelijke kant durven laten zien. Steeds vaker en meer opereren in wat voorheen exclusief het mannelijk domein leek te zijn. Die speeltuin, die apenrots waar het sterkste alfamannetje altijd overheerste.

En dan verschijnt er Vijftig Tinten Grijs. Er worden wereldwijd miljoenen exemplaren verkocht. Voornamelijk aan vrouwelijke lezers. Die zich in hun fantasie blijkbaar graag verplaatsen in de ondergeschikte rol aan de man. De dominerende man. Maar toch ook een man die alle (vijftig) aspecten van de liefde weet te beheersen. Die begrijpt hoe hij vrouwen kan opwinden doordat ze zich aan hem onderwerpen. Een man die zich kan verplaatsen in het intuïtieve en dus -voor ons rationeel en primair denkende mannen- oneindig complexe domein van de vrouwelijke geest. Die natuurlijk niet met een schortje voor en een toiletborstel in de hand de slaapkamer binnenstormt, maar weet welke hulpmiddelen hij wel moet gebruiken om een vrouw een echt orgasme te bezorgen. En niet één. Wel meerdere achter elkaar.

De vraag die nu rijst is: Zijn wij -mannen in pakken, bezig met het machtsspel buiten- zijn wij eigenlijk wel in staat om het échte machtsspel te spelen: Het spel van de Liefde? Het spel waar je als vrouw door je minnaar overweldigd wil worden en ook hem als meesteres wil overheersen. Waar je beiden kunt voelen hoe macht over de ander je verschrikkelijk geil kan maken? Hoe lekker het is als je met elkaar dit spel kunt spelen in je eigen fantasiewereld waarin de enige afspraak is dat die wereld ophoudt zodra je de slaapkamer weer verlaat. Je beiden weer in het dagelijkse rollenspel stapt. En dan wordt de vraag relevant hoe belangrijk het is dat we dat vanuit dat vaste rollenpatroon doen.

Of dat we misschien ook daar accepteren dat we afwisselend elkaars meerdere en mindere kunnen zijn. Omdat het samenspel dat dan ontstaat oneindig veel gevarieerder en spannender is dan alleen doen alsof we echte mannen (en vrouwen) zijn.

Naschrift: De ‘romantische’ scenes in de laffe verfilming van het boek schijnen vanwege een gebrek aan chemie tussen beide hoofdrolspelers opnieuw gedraaid te gaan worden. Mijn advies: Laat wat er in onze slaapkamers gebeurt vooral het gevolg zijn van onze eigen fantasie. Veel plezier.