Onze vaders vormen de kracht in ons leven
Zij zijn de bron van macht waaruit wij voortdurend putten
Zij geven ons de energie om ons te kunnen ontwikkelen
Waar onze moeders ons de liefde gaven om te verbinden met anderen, leerden onze vaders ons ruimte in te nemen.
Macht met liefde in evenwicht te brengen.
Onze vaders leerden ons conflicten aan te gaan.Vanuit liefde proberen we dit steeds weer op te lossen.
Soms richt dit conflict zich op één van onze ouders, één van die twee mensen die je juist als voorbeeld wil zien.
Hoewel je voelt dat je dit conflict nodig hebt om je te kunnen afzetten, om jezelf te kunnen ontwikkelen, voel je ook de liefde die je in je hebt en die je wilt geven om dit conflict op te lossen, om dit uit te kunnen wissen, achter je te kunnen laten.
Omdat er uiteindelijk maar één doel is waar je naar streeft: de onvoorwaardelijke liefde ontvangen van hen die je op de wereld hebben gezet. Onvoorwaardelijke liefde voor wie jij bent, ongeacht wat je doet, wat je voorstelt of hebt bereikt in dit leven.
En hoezeer je ook vindt dat zij schuldig zijn en zij de eersten moeten zijn die hun hand uitsteken, zullen zij toch vast blijven houden aan hun overtuigingen, hun patroon van denken en handelen. Gewoon omdat ze misschien wel anders willen maar heel moeilijk meer anders kunnen.
En heel langzaam begint bij jou als kind het besef te groeien dat zij niet zullen veranderen, net zo min als jij nog zult veranderen.
Maar weet dan dat jij de kracht en de energie en de liefde in je hebt om ze -ooit- liefdevol te omarmen.
En hoezeer jij ook vindt dat ze in hun liefde naar jou tekort zijn geschoten, dat ze jou misschien in de steek hebben gelaten, er komt een moment dat je al je moed bij elkaar raapt, je angsten in de hoek schopt en je klaar bent om de confrontatie aan te gaan, deze bijzondere ouder-kind-dialoog te voeren.
Niet uit woede en niet uit angst maar uit verdriet voor wat je hebt gemist.
En eigenlijk weet je ook al heel lang dat dit een dialoog met jezelf is
Want zij zijn jou en jij bent hen

