De zon, zo zacht, zo bijna zomers

De aarde nog in winterslaap, verkoelend
dient het begin van de avond zich aan
raapt de dag zich bij elkaar
zwijgen vogels in alle talen

Verloren waande hij zich
maar hervonden worden zal hij

Zoals wij allemaal ooit
weer hopen te worden hervonden
tussen de wortels
van ons bestaan

Even was er die lach
een schaduw van een lach

De laatste wind
blaast een lokje
op zijn gezicht
toch een glimlach