(english translation, see below)

…heb ik (nog) niet.

Een paar vragen vooraf (altijd goed als je iets van plan bent):

Is het nodig?

Voor wie?

Wat zou er gebeuren zonder plan?

Ben ik bang dat er misschien niets gebeurt?

Geeft een plan meer kans op succes?

Is succes wat ik denk dat ik nodig heb?

Waarom wil ik succesvol zijn?

Voor wie?

Kan ik met een plan de toekomst bepalen?

Mijn toekomst?

Jouw toekomst?

Wiens toekomst?

Denk ik dat ik met een plan de wereld kan veranderen?

Een verschil kan maken?

Hét verschil kan maken?

Wat gebeurt er als ik besluit om zonder plan verder te gaan?

Wat is mijn angst wat er dan gebeurt?

Durf ik de wereld wel aan zonder plan?

Ben ik bang om dan vergeten te worden?

Om geen voetafdruk achter te kunnen laten?

Niet gezien te worden?

Niet gehoord te worden?

Niet gevoeld te worden?

Ben ik bang dat er in mij een stilte ontstaat?

Een stilte, zo groot, zo overweldigend,

dat ik het uit zou willen schreeuwen om haar te overstemmen?

Die stilte.

Ik zoek haar in mij zelf.

Om mij heen, de wereld, verre van stil.

Zij beweegt.

Zij maakt lawaai.

Zij wil zenden.

Iedereen, alles, altijd door elkaar heen.

In die wereld ben ik de ontvanger, ja dat ben ik.

Ik ben de luisteraar, altijd.

Naar alle geluiden, tegelijk.

Alle emoties,

verdriet, vreugde, boosheid, angst,

passen allemaal in mijn hart,

in mijn hart is plaats voor iedereen

In mij

is een serene rust ontstaan

een blauw meer van stilte

Mijn plan?

Ligt op de bodem van dat hemelsblauwe meer….

A brilliant plan

…I do not have it yet.

A few questions beforehand (always good if you’re planning something):

Is it necessary?

For whom?

What would happen without a plan? Am I afraid that maybe nothing will happen?

Does a plan have a better chance of success?

Is success what I think I need?

Why do I want to be successful?

For whom?

Can I determine the future with a plan?

My future?

Your future?

Whose future?

Do I think I can change the world with a plan?

Can it make a difference?

Can I make the difference?

What happens if I decide to proceed without a plan?

What is my fear of what will happen next?

Do I dare face the world without a plan?

Am I afraid of being forgotten?

Not to leave a footprint?

Not to be seen?

Not to be heard?

Not to be felt?

Am I afraid that a silence will arise in me?

A silence, so great, so overwhelming,

that I’d like to scream out to drown her out?

That silence.

I look for her in myself.

Around me, the world, far from silent.

It moves.

It makes noise.

It wants to transmit.

Everyone, everything, always mixed up.

In that world I am the receiver, yes I am.

I am the listener, always.

To all sounds, at once.

all emotions,

sadness, joy, anger, fear,

all fit in my heart,

in my heart there is room for everyone

In me

a serene peace has arisen

a blue lake of silence

My plan?

Lies at the bottom of that sky-blue lake….