Hij gaat tegenover haar zitten en begint meteen te praten. Dit is onze eerste sessie. Elise kijkt naar zijn pratende hoofd. Hoe de trillingen van zijn stem zijn donkere krullen laten meebewegen. Wie zou daar vandaag door heen hebben gekroeld, denkt ze en schrikt tegelijk van deze gedachte. Ze ziet zijn lippen bewegen en vraagt zich af wie ze het laatst hebben gekust. Ze zien er lichtroze en zacht uit. Erboven en eronder zitten de stoppels van zijn eendagsbaard. Ze verbeeldt zich hoe haar wang licht tegen de zijne schuurt…hoe haar mond zijn lippen kust…

…en mijn moeder…vreemdging, onderbreekt hij haar fantasie. Hij kijkt haar aan. Zijn grote grijsblauwe ogen vragend op Elise gericht. Hij kan mijn gedachten lezen, schrikt ze. En hoopt ze. Ze kijkt terug, voelt hoe een liefdesgolfje aanzwelt en weer terugrolt. Zijn pupillen worden een fractie groter. Mijn gedachten, hij leest ze! denkt ze. Hij laat zijn blik wat zakken en lijkt ongegeneerd naar haar borsten te kijken. Om zijn mond verschijnt een vage glimlach. Even is ze verbaasd. Ze voelt hoe ze warm wordt vanbinnen. Hoe het liefdesgolfje groter wordt en stuk wil slaan in de branding. Het voelt ongemakkelijk en opgewonden tegelijk: Wat gebeurt er met me? Voordat ze verder kan nadenken wordt ze onderbroken:

IK HAAT MIJN MOEDER. Zijn stem is ijskoud. Een emotieloos statement. In een keer is Elise weer terug in het gesprek, in haar rol als coach. Alleen in de verte hoort ze vaag nog het ruisen van de branding. Elke man die mijn moeder tegenkwam moest ze mee flirten, vervolgt hij. Het begon altijd met een subtiele aanraking. Zijn hand raakt de arm van Elise aan. Het is maar heel kort maar voelt als het begin van een elektrisch golfje dat genadeloos door haar lichaam trekt. Ze voelt haar ademhaling omhooggaan. Maar dat ging al snel over in aaien en strelen, gaat hij weer verder. Elise merkt dat ze wacht op zijn volgende aanraking. Tevergeefs. En steeds maar weer dat verleiden met haar ogen! gaat hij verder. Hij klinkt nu opeens boos. Alsof hij weer tegenover zijn moeder zit. Hij kijkt Elise aan. Fel. Uitdagend. Ze voelt zich bloot, kwetsbaar.

Ik zag hoe mannen geil van mijn moeder werden… Hij pauzeert even…en zij genoot van de macht die zij over hen had. Hij strijkt met zijn tong langs zijn lippen. Elise voelt hoe er diep binnen in haar een vis uit de branding omhoog springt en spartelend blijft liggen op het warme zand. Verward kijkt ze naar dit beeld. Ja, herhaalt hij, zij genoot van die macht. Elise kijkt naar zijn mond en verbeeldt zich hoe hij proeft hoe dat voelt. Alsof hij haar gedachten kan raden: Ja, dat voelt best goed die macht. Gek, hè? Het ging mijn moeder ook niet om de seks of zo. Zijn stem klinkt neutraal nu, bijna achteloos. Iets in zijn toon zegt haar dat ze moet oppassen. Hij gaat verder: Ze wilde gewoon laten zien wie de baas was. Dat zij uiteindelijk de sterkste was. Ze bracht mannen naar een hoogtepunt maar net voor de top liet ze ze keihard vallen. Dat was het spel dat ze speelde. De felheid in zijn ogen is weer verdwenen. Elise voelt dat ze in verwarring is: Maarreh…begint ze stamelend, ik dacht dat jij zei dat je moeder vreemdging? Dit is toch alleen maar flirten, wat jij beschrijft? …én met mij doet, wil ze erachteraan zeggen maar die laatste zin blijft steken als een visgraat in haar droge keel.

Even lijkt hij verbaasd over haar vragen. Maar dan gaat zijn mond open en begint hij te lachen: Hahaha, je bedoelt met flirten wat er hier, nu in dit gesprek gebeurt? Haar hart slaat een slag over. Ze wil antwoorden, de opkomende schaamte voor zijn, maar hij is sneller:

Nee, antwoordt hij terwijl hij geamuseerd kijkt naar de blosjes op haar wangen, het was niet mijn moeder die vreemdging. Het was (en nu herhaalt hij de zin eerder uit het gesprek) mijn moeder die DACHT dat mijn vader vreemdging. Mijn moeder was altijd zo ontzettend achterdochtig, naar iedereen, maar naar mijn vader in het bijzonder. Terwijl hij juist zo’n eerlijke, integere en aardige man was, dus ik heb nooit begrepen waarom. Dit geflirt was haar manier om hem te vernederen, om hem te laten zien dat zij toch de sterkere was.

De zee in haar is in een keer drooggevallen. Ze voelt de schaamte voor haar eigen gevoelens. Voor haar professionaliteit als coach. Hij lacht opnieuw. Ze hoort de lach maar voelt nu ook het verdriet wat erdoor wordt afgedekt. Het brengt haar nog meer in verwarring. Ze merkt hoe ze worstelt om terug te komen in haar rol als coach, om de regie weer terug te krijgen over deze absurde situatie. Dit rare gesprek. Deze verleidelijke man. Ze kijkt hem aan. Hulpeloos.

Ik denk…begint ze aarzelend. Ik denk, neemt hij meteen over, dat jij de beste coach bent die ik tot nu toe ben tegengekomen. Zonder haar reactie af te wachten: ik weet dat ik een verleider ben, altijd. Ik duik met elke vrouw het bed in, ik heb het niet in de hand, het is iets dat sterker is dan ik zelf. Ik heb iemand nodig om uit te zoeken hoe dit werkt. Iemand die zich kwetsbaar durft op te stellen. En open te stellen voor mij. Iemand zoals jij.