Elk mens heeft vele kanten.
De kunst is om jezelf toe te staan het er allemaal te laten zijn
Even, slechts heel even was ik daar. Het moment was korter dan de tijd die ik nodig had om dit op te schrijven. En veel korter dan de tijd die jij nodig hebt om dit te lezen.
Het was zo kort, maar tegelijk zo intensief en ook weer niet, dat ik instinctief probeerde om het vast te houden. Te genieten van iets wat voelde als een oneindige ruimte. Waar alles was en tegelijk ook niets.
En het klinkt misschien raar maar het was juist dat niets wat zo vredig voelde. Zo intens compleet. Zo oneindig vertrouwd en van mijzelf.
Onze tijd is vluchtig… als een zonnestraal die kort schijnt op de mensen om ons heen en dan verdwijnt in ons geheugen. Toch is die tijd eeuwig, als in tijdloze liefde….
…Il nostro tempo è effimero come un raggio di sole al tramonto, illumina chi ci stà accanto per un breve lasso di tempo, poi scompare portandosi dentro solo il ricordo.Nel tempo la nostra eternità fatta solo d’amore senza tempo.



